داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم

به چیزی خیابان می‌گوییم که هیچ ربطی به خیابان ندارد. زیرا میان مردم و خیابان گسستی ایجاد شده است. گسستی شناخت شناسانه (معرفت شناسانه). زبان این گسست، زبانی است که به دنبال واقعیت‌زدایی از خیابان است. زبانی که خیابان را صرفاً در حجم‌ها و سطوحش می‌بیند؛ و مردم را حذف می‌کند. مردمی که خیابان باید در رابطه با آن‌ها تعریف شود. خیابانی که شخصیت دارد. دارای بیانی، معنایی، یا شیوه‌ای از وجود خودش است. خیابانی که به مثابه انسان سخن می‌گوید، خیابانی که می‌تواند خلق‌و‌خوی خود، منشأهای اجتماعی‌اش و موقعیت تاریخی‌اش را نشان دهد و به واقعیت تحقق بخشد. خیابان همیشه و از همان ابتدا پیش‌روی مردم بوده. حتی اگر مردم از خیابان روی برگردانند. خیابان جایی  است که مردم غریبه می‌توانند در آن جدل کنند و هم‌صدا شوند. این امکان منحصر به فرد خیابان است. چرا به جای «خیابان» از کلمه‌ی همچون «شریان» یا «مسیر حرکت» _ اتوبان _ استفاده می‌شود. ساختن این همه اتوبان برای خیابان‌زدایی از شهر است. برای سلب امکان هم‌صدایی. البته این اصطلاحات خنثی نیستند. بلکه استعاره‌هایی اندام‌گرایانه به شمار می‌آید. این اصطلاحات در پی تأکید بر شباهت شهر به یک موجود زنده‌اند. در این اصطلاحات کارکرد دارای اولویت است. یعنی کارکرد پدیده‌ای چون خیابان را تنها به حمل‌ونقل تقلیل می‌دهند. کارکردی که انسان را از آن بیرون می‌راند. در «شریان» و «مسیر‌های حرکتی»، اتومبیل‌هایی با مدل‌های مختلف از کنار هم می‌گذرند، همگی ایزوله در اتاقک‌هایی آهنی. مکث در خیابان گریزناپذیر و حتی مطلوب است چون ما مشغول یکدیگر می‌شویم، اتوبان اما راهی است برای شتابان گذشتن. خیابان معطوف به اکنون است، اما اتوبان معطوف به مقصد‌های مختلف هریک از ما. در نت داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

از همین ابتدا بگم که من نمی خواهم سیاسی حرف بزنم شاید بیشتر از همه به این دلیل که واقعا معلوم نیست چه حرفی سیاسی است! از ادبیات گرفته تا مکانیک و پزشکی و...همه چیز با عنصر دون پایه سیاسی خلط شده . . . داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

« نقد دلی که بود مرا صرف باده شدقلب سیاه بود که راه حرام رفت » نقد در کامل ترین معنایش در فارسی و لاتین به معنی حاضر کردن آنچه نسیه یا نا حاضر است می باشد، نقد کار همه می تواند باشد،  لازم نیست تا آدم داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

باید بدانیم که شهر به طور کلی و بعد تر شهرسازی چه نیازی به نقد و منتقد دارند. شهر ذاتاً سنجش پذیر و قابل نقد است یا نیست. اگر هست ضوابطی بر آن حاکم است که با مراعات آنها به ثمر می رسد و در صورت تخلف ا داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

وقتی به تک تک افراد نگاه می کنیم اینها آدمهای بدی نیستند، نه آنکه جای استادی را اشغال کرده و نه آنکه مدیر است، اینها همه اجزایی هستند که در یک کل نا منظم و در جایی نادرست قرار گرفته اند و احتمالا خیلی داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

توسعه که قرار بود روزی فاصله ها را کم کند، امروزه یک لشگر بزرگ از  تهی دستان ساخته، و یک باند کوچک از لابی گری و مافیاها، نوعی از آدمیزاد که کوه را می جود، نهر را می خشکاند و سبزی را به زردی می گرایان داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

چند سالی است که هوای تهران خیلی افتضاح شده،  شاید جابجایی پایتخت هم به همین موضوع ربط داشته باشد، حالا چرا در زمینه مدیریت شهری اینقدر بی دست و پا هستیم؟ بماند ! .  تهران هم بافت فرسوده دارد و هم تراف داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

 در شهر بدون شک هویت های بسیاری وجود دارد و این هویت ها همیشه از خودشان دفاع می کنند؛ یعنی به همان دلایلی که یک هویت به وجود آمده می خواهد باقی بماند و خودش را حفظ کند و به هر شکل ممکن گسترش یابد  الب داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

انسان ذاتا در فضا زندگی می کند در فضا تصور می کند و در فضای خیالی سیر می کند، فضا بخشی از وجود انسان است که لاجرم خاطرات و حتا احساسات را با خود حفظ می کند. اما همانطورکه  فضای انسانی با خاطرات و احسا داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب

شهر های ایران هرچند ضعیف و غیر فعال اما میراث دار ادبیات عرفان,ی و سنتی خاصی از تفکر ما ایرانیان است که در پس زمینه و یا در پستوی ذهن شهروندان اش وجود دارد، چنین شهری بی شک برای آنچه در ادبیات عرفان,ی داریم "ادای شهر امام زمانی" را در میاریم...ادامه مطلب